می دانید صندل لویی ویتون برند لویی ویتون یک برند بسیار معتبر خارجی است که از قدمتی دیرینه برخوردار می باشد.
صندل ها می توانند پاشنه هم داشته باشند. در حالی که تمایز بین صندل و سایر انواع کفش گاهی اوقات ممکن است مبهم باشد.
(مانند مورد هوآراچ – کفش‌های چرمی بافته شده در مکزیک و پمپ‌های پاشنه پا)، درک رایج این است که یک صندل تمام یا بیشتر قسمت‌های کفش را ترک می‌کند.
پا در معرض افراد ممکن است به دلایل مختلفی استفاده از صندل را انتخاب کنند، از جمله راحتی در هوای گرم، اقتصادی بودن صندل ها به مواد کمتری نسبت به کفش نیاز دارند و معمولاً ساخت آن راحت تر است.
معمولاً افراد در مناطق گرمتر یا در فصل های گرم سال صندل می پوشند تا پاهای خود را خنک و خشک نگه دارند. خطر ابتلا به پای ورزشکاران کمتر از کفش های بسته است و پوشیدن صندل ممکن است بخشی از رژیم درمانی برای چنین عفونتی باشد.
صندل اسپارتو مربوط به هزاره 6 یا 5 قبل از میلاد در اسپانیا یافت می شودیک جفت صندل چرمی باستانی از مصر است.
دختری که صندل پوشیده است که با بند و بند به پاها چسبیده است.
قدیمی ترین صندل های شناخته شده (و قدیمی ترین کفش های شناخته شده از هر نوع) در غار فورت راک در ایالت اورگان ایالات متحده کشف شد . قدمت رادیوکربنی پوست درخت درمنه که از آن بافته شده اند.
κόθορνος : kóthornos (به لاتین cothurnus )، صندل چکمه‌ای که از وسط ساق پا بلند می‌شد و عمدتاً توسط بازیگران غم‌انگیز، سوارکاران، شکارچیان و مردان با درجه و مقام می‌پوشیدند.
کف کوتورنوس گاهی اوقات با قرار دادن تکه‌های چوب پنبه بسیار ضخیم‌تر از حد معمول می‌شد تا بر قد و قامت پوشنده افزوده شود.
مصریان باستان صندل هایی از برگ درخت خرما و پاپیروس می پوشیدند گاهی اوقات روی پای مجسمه‌های مصری و در نقش برجسته‌ها که توسط صندل‌برها حمل می‌شوند قابل مشاهده است.
به گفته هرودوت ، صندل های پاپیروسی بخشی از لباس مورد نیاز و مشخص کاهنان مصری بود.
در یونان باستان صندل رایج ترین نوع کفشی بود که زنان می پوشیدند و بیشتر وقت خود را در خانه می گذراندند. صندل های یونانی دارای تعداد زیادی تسمه بودند که با آنها به طور ایمن به پا می چسبیدند.
رویه صندل ها معمولاً از چرم رنگی بود. کف پاها از پوست گاو، حتی با کیفیت بهتر و از چندین لایه ساخته شده بود. در روم باستان ساکنان چکمه ها و صندل های خود را با طرح های استادانه تراشیده می کردند.
